Kliknij tutaj >> 🪀 Umowa O Pracę Z Aktorem

Ponowne zatrudnienie pracownika a umowa na okres próbny Czy można ponownie nawiązać z byłym pracownikiem umowę na okres próbny? To zależy od tego, na jakim stanowisku ma być zatrudniony pracownik. Zgodnie z Kodeksem pracy (art. 29 § 3): Ponowne zawarcie umowy o pracę na okres próbny z tym samym pracownikiem jest możliwe: 2. Niniejsza Umowa zostaje zawarta na czas określony, do dnia: _ r. 3. Strony mogą wydłużyć czas trwania Umowy, nie więcej niż o jeden (1) miesiąc, jeżeli jest to uzasadnione rodzajem pracy. Artykuł 2. Stanowisko wraz z zakresem obowiązków. 1. Pracownik zostaje zatrudniony przez Pracodawcę na stanowisku: _. 2. Jednakże inaczej jest w przypadku zawierania umów zlecenie z własnym pracownikiem. W takiej sytuacji składki od umowy cywilnoprawnej muszą być opłacane obowiązkowo. Nie ma tu znaczenia wysokość pensji z umowy o pracę. Umowa zlecenie ze studentem, który jest własnym pracownikiem, również nie jest zwolniona z oskładkowania. Wśród nich wyróżniamy umowę o pracę: na czas określony, na okres próbny, umowa w celu nauki zawodu, umowa w celu przyuczenia do wykonywania określonej pracy. Bezterminowa umowa o pracę, w kodeksie pracy określana jako umowa na czas nieokreślony, nie jest natomiast zawarta na z góry określony czas. Kończy się więc w momencie jej Określenie potocznie umowa o pracę posiada hasło, rozmowa z aktorem. Umowa o pracę z aktorem teatralnym krzyżówka, szarada, hasło do krzyżówki, odpowiedzi, źródła danych serwis wykorzystuje bazę danych plwordnet na licencji nlp. Pwr. Wrocplwordnetlicense. Vay Nhanh Fast Money. Wraz z postępem technicznym i rozwojem środków masowego przekazu, wizerunek i jego ochrona stały się bardzo istotnym zagadnieniem. Niestety, w dobie internetu coraz częściej dochodzi do łamania przepisów prawnych związanych z rozpowszechnianiem wizerunku. Ochrona prawa do wizerunku jest zagadnieniem o dużej doniosłości społecznej. Wizerunek jest prawem osobistym, niezbywalnym, niedziedzicznym. Co istotne, wizerunek w sensie prawnym nie jest tożsamy z wyglądem fizycznym człowieka, bowiem stanowi przedstawienie i konkretyzację tego ma legalnej, ogólnodostępnej definicji słowa „wizerunek”. Jednakże, w literaturze oraz linii orzeczniczej często poruszana jest ta tematyka, wskazując iż wizerunek to każda podobizna bez względu na technikę wykonania, a więc fotografia, rysunek, wycinanka sylwetki, film, przekaz telewizyjny bądź przekaz wideo, a zatem jest nim również Europejski podkreśla, że wizerunek stanowi jeden z kluczowych atrybutów osobowości, ponieważ ujawnia jej cechy swoiste i wyróżnia jednostkę spośród innych członków społeczeństwa. Z tego względu prawo do ochrony wizerunku jest jednym z kluczowych komponentów rozwoju duchowego i daje prawo do kontroli w kwestii wykorzystania wizerunku, w tym prawo wyrażania zgody na jego rozpowszechnienie, jak i prawo sprzeciwiania się jego rejestrowaniu, przechowywaniu i reprodukcji przez inne chroniony jest zarówno przez przepisy kodeksu cywilnego, jak i przez ustawę o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W myśl prawa cywilnego, wizerunek zaliczany jest do dóbr osobistych człowieka i – zgodnie z art. 23 kodeksu cywilnego – podlega ochronie niezależnie od tego, czy wskutek bezprawnego posłużenia się nim doszło do naruszenia innych dóbr osobistych człowieka, takich jak dobre imię czy 23 Kodeksu cywilnegoDobra osobiste człowieka, jak w szczególności zdrowie, wolność, cześć, swoboda sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnica korespondencji, nietykalność mieszkania, twórczość naukowa, artystyczna, wynalazcza i racjonalizatorska, pozostają pod ochroną prawa cywilnego niezależnie od ochrony przewidzianej w innych dotyczące ochrony wizerunku znajdziemy w art. 81 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, który informuje o tym, że:Art. 81 [Wizerunek]1. Rozpowszechnianie wizerunku wymaga zezwolenia osoby na nim przedstawionej. W braku wyraźnego zastrzeżenia zezwolenie nie jest wymagane, jeżeli osoba ta otrzymała umówioną zapłatę za Zezwolenia nie wymaga rozpowszechnianie wizerunku:1) osoby powszechnie znanej, jeżeli wizerunek wykonano w związku z pełnieniem przez nią funkcji publicznych, w szczególności politycznych, społecznych, zawodowych;2) osoby stanowiącej jedynie szczegół całości takiej jak zgromadzenie, krajobraz, publiczna związku z powyższym, w pozostałych przypadkach rozpowszechnianie wizerunku bez wymaganego prawem zezwolenia jest bezprawne. Pod pojęciem „rozpowszechniania” wizerunku, zgodnie z art. 6 wspomnianej ustawy, należy rozumieć udostępnienie go publicznie w jakikolwiek sposób. Pamiętajmy również, że rozpowszechnianie wizerunku stanowi bez wątpienia przetwarzanie danych osobowych, o którym mowa w art. 4 ust. 2 rozporządzenia o ochronie danych osobowych. W tym przypadku ustawa umożliwia ochronę przed utrwalaniem wizerunku oraz jego zmienianiem i osoba fizyczna i prawna ma wyłączne prawo decydowania o rozpowszechnianiu jej wizerunku. Rozpowszechnienie wizerunku wymaga zezwolenia osoby na nim przedstawionej. Przepisy prawa autorskiego nie wskazują dokładnie, jakie warunki musi spełniać zgoda na rozpowszechnianie wizerunku. Jednakże, należy przyjąć, iż zgoda musi być wyrażona wprost i to w sposób niebudzący wątpliwości. W żaden sposób nie można jej domniemywać – podobnie jak w przypadku zgody na przetwarzanie danych zatem, sam brak sprzeciwu wobec fotografowania, czy też pozowanie do zdjęć, może oznaczać wyłącznie zgodę na utrwalenie wizerunku, ale na jego rozpowszechnianie już nie. Zezwolenie na rozpowszechnienie wizerunku musi być wyrażone zatem tak, aby nie było żadnych wątpliwości co do zakresu i treści zgody konkretnej może mieć formę jednostronną (oświadczenie woli) bądź też być częścią dwustronnej umowy. Zezwolenie na rozpowszechnianie wizerunku jest formą oświadczenia woli człowieka mającego pełną zdolność do czynności prawnych, tzn. człowieka pełnoletniego i nie ubezwłasnowolnionego. Osoba udzielająca zgody na rozpowszechnianie wizerunku musi mieć pełną świadomość postaci przedstawiania tego wizerunku, a w szczególności miejsca i czasu publikacji, nakładu publikacji i jej zasięgu, czy komentarzy. Pamiętajmy również, że zgoda udzielona jednemu podmiotowi, co do zasady, nie oznacza prawa do udzielania przez ten podmiot prawa do rozpowszechniania wizerunku innym podmiotom, chyba że zawarta umowa stanowi inaczej. Zgoda nie powinna być zbyt ogólna, ponieważ może doprowadzić do szeregu mieć na uwadze, iż ochrona wizerunku jaką przyznaje ustawa o prawie autorskim jest węższa niż ta przyznana przez Kodeks cywilny. Natomiast, jeśli chodzi o osoby powszechnie znane, to korzystają one z ograniczonej ochrony. Wizerunek tych osób może być rozpowszechniony w momencie, gdy publikacja ma związek z wykonywaną działalnością przez znaną osobę. Robienie chociażby zdjęć osobom powszechnie znanym w sytuacjach prywatnych jest naruszeniem ich prawa do prywatności. A zatem, osoby publiczne, tacy jak aktorzy, bezapelacyjnie mają prawo do prywatności, a robienie im zdjęć w sytuacjach prywatnych, a następnie ich rozpowszechnianie, jest naruszeniem tej osoby stanowi podstawowy warunek przyznania ochrony, jak i elementarną przesłankę ustalenia, czy doszło do naruszenia prawa do wizerunku. Przyjrzyjmy się bliżej definicji osoby powszechnie znanej, jakim bez wątpienia jest aktor. Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z dnia 6 lutego 2018 roku o sygn. V ACa 1040/17 wskazał jak należy rozumieć pojęcie osoby powszechnie znanej:„Ustawodawca nie definiuje pojęcia osoby powszechnie znanej. Dla wskazania zakresu tego pojęcia nieprzydatne są jednak kryteria liczbowe, statystyczne – nie da się bowiem sensownie wskazać, jaki procent publiczności ma rozpoznawać konkretną osobę. Zatem ustalanie czy daną osobę można uznać za osobę powszechnie znaną nie wymaga wiadomości specjalnych i posiłkowania się opinią biegłego, nie jest bowiem ustaleniem okoliczności faktycznej, ale kwalifikacją prawną. Kwalifikacji tej powinien dokonać sąd orzekający merytorycznie w sprawie w oparciu o własną ocenę ustalonych w sprawie okoliczności faktycznych. Przy dokonywaniu oceny powszechnej znajomości sportretowanego w odniesieniu do prasy drukowanej przydatnym kryterium jest uznanie konkretnej osoby za znaną poprzez wskazanie kręgu adresatów, do których kierowany jest wizerunek.”Ciekawym wyrokiem w kwestii publikacji informacji odnoszących się do prywatnej sfery życia osoby publicznej jest wyrok Sądu Apelacyjnego z dnia 19 kwietnia 2018 roku o sygn. V ACa 1089/17:„Realizacja prawa społeczeństwa do pełnej informacji o wszystkich przejawach życia publicznego nie może prowadzić do usuwania wszelkich barier (niedostępność, a tym samym do naruszenia samej istoty prawa do ochrony życia prywatnego). Sama przynależność danej osoby do kategorii osób publicznych bez wykazania bezpośredniego związku publikowanych informacji z działalnością publiczną nie zwalnia na podstawie art 14 ust. 6 Prawa prasowego z obowiązku użyczenia zgody na publikację dotyczącą prywatnej sfery życia tej osoby.”Brak zgodyWykorzystanie wizerunku bez zgody osoby, która została na nim umieszczona wiąże się z wieloma negatywnymi konsekwencjami. Osoby, których prawo do wizerunku zostało naruszone mają do dyspozycji katalog środków ochrony prawa do wszystkim można żądać zaniechania tego działania, a także podjęcia różnych czynności, które mają na celu usunięcie skutków zaistniałej sytuacji, jak chociażby: złożenie publicznego oświadczenia w odpowiedniej treści i formie, np. przeproszenie, sprostowanie nieprawdziwych informacji czy wyjaśnienie zaistniałej więcej, jeśli naruszenie było zawinione sąd może przyznać tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę odpowiednią sumę pieniężną bądź na żądanie pokrzywdzonego zobowiązać sprawcę do zapłaty odpowiedniej sumy pieniężnej na wskazany cel o charakterze społecznym. Należy pamiętać, że nie można tych roszczeń dochodzić później niż po upływie 20 lat od śmierci osoby, której wizerunek został rozpowszechniony bez jej również na gruncie kodeksu cywilnego możemy domagać się rekompensaty, gdyż naruszenie prawa do wizerunku jest naruszeniem dóbr osobistych, a zatem sprawca może zostać pociągnięty do powyższych kwestii znajdziemy w ustawie o prawach autorskich i prawach pokrewnych w art. 78 ust. 1, zgodnie z którym:„twórca, którego autorskie prawa osobiste zostały zagrożone cudzym działaniem, może żądać zaniechania tego działania. W razie dokonanego naruszenia może także żądać, aby osoba, która dopuściła się naruszenia, dopełniła czynności potrzebnych do usunięcia jego skutków, w szczególności, aby złożyła publiczne oświadczenie o odpowiedniej treści i formie.”Pamiętajmy również o ograniczeniach zawartych w analizowanej ustawie, która wskazuje sytuacje, w jakich nie będzie wymagana zgoda osoby przedstawionej na zdjęciu. Jest to sytuacja, w której osoba, której wizerunek chcemy rozpowszechnić otrzymała za pozowanie umówioną zapłatę, a nie zastrzegła wyraźnie innych warunków rozpowszechniania, jeżeli fotografowana jest osobą powszechnie znaną, w związku z pełnieniem przez nią funkcji publicznych lub na zdjęciu utrwalony został wizerunek osoby, który stanowi jedynie szczegół całości takiej jak impreza publiczna, krajobraz. Zgoda na utrwalanie i rozpowszechnianie wizerunku ma charakter odwoływalny, szczególnie w takich warunkach, kiedy sposób wykorzystywania wizerunku narusza dobra osobiste osoby, której wizerunek utrwalono. Jeżeli rozpowszechniono wizerunek aktora, a on nie przewidywał, udzielając zgody, konsekwencji, wówczas ma prawo odwołać taką zgodę. Ważne jest również to, że nie mają znaczenia przyczyny odmowy udzielenia zgody na rozpowszechnienie z aktoremJeśli chodzi o umowy zawierane przez aktora z producentami filmów czy reklam, to mogą to być zarówno umowy o dzieło bądź umowy o pracę. Oczywiście istotne jest odpowiednie skonstruowanie umowy z aktorem. Trzeba przyznać, że aktualne stanowisko sądów wyraźnie ogranicza zawieranie umów o dzieło z artystami. Należy pamiętać o ważnym aspekcie, jakim jest obowiązek aktorów do opłacania składek na umowy o dzieło jest po prostu dzieło, czyli coś, co jest indywidualne i wyjątkowe, coś co jest przyszłe i pewne, nadto posiada cechy ustalone na etapie zawierania umowy. W naszym artykule mowa jest o aktorach, a zatem dzieło może być utworem w rozumieniu prawa autorskiego. W związku z tym mamy do czynienia z dziełem autorskim, tj. rezultatem działalności twórczej, o indywidualnym charakterze, które możemy dostrzec. Artystycznymi wykonaniami, w rozumieniu ust. 1 wspomnianej ustawy, są w szczególności: działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniający się do powstania o dzieło powinna przede wszystkim uwzględniać opis zadania aktora, zapis dotyczący praw autorskich, klauzulę poufności, a także ustalenie honorarium. Jednakże bardzo często w świecie show biznesu podpisuje się umowę o pracę. Tak jest zwłaszcza w przypadku projektów długotrwałych lub w umowie trzeba na pewno określić obowiązki aktora, a także obszar pracy za który bierze on pełną odpowiedzialność. Jeżeli aktorzy są zatrudnieni na podstawie umowy o pracę i w zakresie ich obowiązków leży wykonywanie zadań aktorskich, zastosowanie ma art. 12 prawa autorskiego dotyczący utworów pracowniczych. Nie jest zatem konieczne zawieranie osobnej umowy przenoszącej na producenta, reżysera prawa do artystycznego wykonania wyrokiem Sądu Najwyższego jest uznanie przez niego, że jeśli muzyk czy aktor podporządkowuje się dyrygentowi czy reżyserowi, nie tworzy dzieła, lecz jedynie świadczy usługę gry aktorskiej lub na instrumencie. Dzieło jest wytworem, który w chwili zawierania umowy nie istnieje, jednak jest w niej z góry przewidziany i określony w sposób, który wskazuje na jego indywidualne cechy. Dlatego też jednym z kluczowych kryteriów, które pozwalają na odróżnienie umowy o dzieło od umowy zlecenia lub umowy o świadczenie usług jest możliwość poddania dzieła sprawdzianowi na istnienie wad zawierana z aktorem powinna również dotyczyć kwestii porządkowych, to jest obecności na próbach i przedstawieniach z odpowiednim wyprzedzeniem, w ustalonym czasie i miejscu, poddanie się charakteryzacji, wskazówkom reżyserskim i oczywiście wykonanie utworu. Zatem w ramach takiej umowy między innymi teatr zapewnia sobie w ten sposób fizyczną obecność aktora i jego pracę, a z drugiej strony kupują jego artystyczne wykonanie. Prawo autorskie definiuje ogół praw przysługujących autorowi dzieła, utworu. Przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).Ponadto, art. 1 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wskazuje, iż w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);muzyczne i słowno-muzyczne;wzornictwa przemysłowego;plastyczne;fotograficzne;architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;lutnicze;sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;audiowizualne (w tym filmowe).Warto mieć na uwadze, że w przypadku projektów realizowanych w oparciu o programy Unii Europejskiej może powstać problem oceny wyników ich wdrożenia pod kątem przepisów prawa autorskiego. Zatem, aby dany utwór mógł być chroniony prawami autorskimi, musi spełniać trzy konieczne warunki:musi powstać w wyniku pracy człowieka (twórcy),musi posiadać indywidualne cechy (czyli być stworzony tylko przez jedną osobę),efektem tej pracy musi być coś nowego (utwór powinien być niepowtarzalny).Przede wszystkim należy wskazać, iż prawa autorskie do projektu mogą przysługiwać:Twórcy,Współtwórcom,Pracodawcy,Producentowi lub zasadą jest, że prawo autorskie przysługuje twórcy, chyba że ustawa przewiduje inaczej. W doktrynie wskazuje się, iż twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem czyli autorem może być jedynie osoba fizyczna, która w sposób twórczy doprowadziła do powstania utworu. Istotnym jest fakt, iż twórca nie musi być ani pełnoletni, ani poczytalny, czy też nie musi posiadać zdolności do czynności prawnych. Nie ma też znaczenia stan psychiczny, czy nawet świadomość stworzenia utworu, ponieważ dla powstania ochrony prawnoautorskiej ważne jest tylko to, czy doszło do ustalenia dzieła o twórczym i indywidualnym związku z powyższym, o przymiocie twórcy przesądza sam fakt autorstwa danego dzieła. Prace dzieci podlegają zatem ochronie prawno-autorskiej na takich samych zasadach, jak inne dzieła. Jednakże trzeba mieć na uwadze, że osoby niepełnoletnie nie posiadają pełnej zdolności do czynności prawnych, a co za tym idzie nie mogą samodzielnie dysponować swoimi prawami i wyrażać samodzielnie zgody na wykorzystywanie swoich utworów. Dlatego też w takich sprawach dziecko reprezentuje ich przedstawiciel ustawowy, czyli pracy projektowej niejednokrotnie ostateczny rezultat jest efektem działania i współpracy wielu osób, która może się opierać na różnych zasadach. Zatem czym jest współautorstwo, zwane inaczej współtwórczością? Z tym pojęciem mamy do czynienia, wówczas gdy autorzy współpracowali ze sobą, a ich porozumienie i aktywność nastawiona była na powstanie wspólnego dzieła. Konieczne jest, aby każdy z wniesionych wkładów do wspólnego dzieła miał twórczy i indywidualny przypadku współtwórczości współautorom przysługuje wspólne autorskie prawo majątkowe, natomiast autorskie prawa osobiste przysługują oddzielnie każdemu ze współautorów. Co więcej, domniemywa się, iż udziały współtwórców są równe. W związku z tym, jeżeli wkład twórczy konkretnych autorów był zróżnicowany, wówczas należy uregulować to w umowie. Jednakże, jeśli dojdzie pomiędzy nimi do sporu na tle wielkości udziałów, każdy ze współtwórców będzie mógł wnieść sprawę do istotne jest to, aby wkłady współtwórców tworzyły jedno, wspólne dzieło. Dlatego też, współtwórczość nie będzie miała miejsca, jeśli między projektantami nie było współpracy skierowanej na stworzenie wspólnego projektu. Poza tym, jeżeli nie dojdzie do połączenia oddzielnie powstałych projektów w celu ich wspólnego rozpowszechniania i wykorzystywania, to również nie można nazwać tego ochroną prawno-autorską projektu jest możliwe, jeżeli dany projekt nie zawiera tylko rozwiązań szablonowych, które bazują na powszechnie stosowanej technice, a sama koncepcja ustalona jest w oparciu o schematy i zastosowaniu rozwiązań wyłącznie natury funkcjonalnej. Przez definicję słowa „projekt” należy uznać utwory powstałe na różnych etapach realizowanych w ramach prac architektonicznych projekt koncepcyjny, projekt wykonawczy, projekty branżowe, czy też projekt związku z tym uznanie projektu jako utworu, który podlega ochronie na gruncie omawianej ustawy, jest związane z uzyskaniem wielu uprawnień przysługujących jego twórcy, składających się na autorskie prawa majątkowe oraz autorskie prawa osobiste. Charakterystyczna cecha tych praw to więź twórcy z danym utworem, która jest nieograniczona w czasie i niepodlegająca zrzeczeniu się lub zbyciu. A więc, autorskie prawa osobiste mają charakter bezterminowy, czyli nie ma określonego limitu czasu, w jakim obowiązują. Są one związane z twórcą i nie można ich przenieść na inne szczególności autorskie prawa osobiste chronią prawo do:autorstwa utworunadzoru nad sposobem korzystania z utworuoznaczenia utworu swoim nazwiskiem lub pseudonimem albo do udostępniania go anonimowodecydowania o pierwszym udostępnieniu utworu publicznościnienaruszalności treści i formy utworu oraz jego rzetelnego wykorzystania\Natomiast autorskie prawa majątkowe mają charakter bezwzględny, co oznacza, że tylko twórca może z nich korzystać i nimi rozporządzać, a jeżeli zechce, może je też przenieść na inną osobę. Autorskie prawa majątkowe wiążą się z materialną eksploatacją utworu. Prawa te mogą być przedmiotem autorskich praw majątkowych może również swobodnie korzystać z autorskich praw osobistych twórcy, jak na przykład: naruszać treść i formę utworu, dostosowując konkretny projekt do potrzeb nowego postępowania. Co więcej, autorskie prawa majątkowe zazwyczaj przenoszone są na rzecz inwestora i musi nastąpić to w umowie w formie pisemnej ze wskazaniem, na jakich polach eksploatacji nabywca będzie korzystać z utworu oraz w jakim zakresie terytorialnym i zakres ochrony praw autorskich wynikający z norm prawnych zawartych w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych, obejmuje bezpośrednio prawa twórców – projektantów do utworów. A zatem w kwestii praw autorskich w odniesieniu do projektu, należy wskazać, iż podmiotem praw autorskich jest projektant będący twórcą dzieła. Natomiast w przypadku stworzenia projektu przez kilka osób, prawo autorskie przysługuje tym osobom współautorstwie projektu, każdy ze współtwórców może indywidualnie wykonywać prawa autorskie do swojej części utworu. Do określenia współtwórstwa autorskich praw majątkowych zastosowanie mają przepisy Kodeksu cywilnego o współwłasności w częściach ułamkowych (art. 9 ust. 5 Prawa autorskiego). Z kolei w sytuacji, kiedy współtwórca chce rozpowszechnić gotowy projekt, powinien uzyskać zgodę pozostałych twórców. Tak samo jest w przypadku realizowania niektórych uprawnień osobistych, takich jak prawo do decydowania o pierwszym publicznym udostępnieniu projektu czy też prawo do nienaruszalności treści i formy orzecznicza stoi na stanowisku, iż mimo techniczne opracowania i rozwiązania przyjęte w projekcie, same w sobie nie są utworami, to jednak sama dokumentacja projektowa może posiadać indywidualny i niepowtarzalny charakter z racji twórczego wkładu pracy projektantów i jako taka może zostać uznana za utwór podlegający literalnego brzmienia art. 16 pkt 5 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynika sens uprawnienia do nadzoru autorskiego, bowiem można wysnuć upoważnienie kontrolne projektanta, aby stworzony projekt był wykorzystywany zgodnie z jego przeznaczeniem oraz zamierzeniami twórcy. Ten przywilej umożliwia to, że autor projektu posiada kompetencje do decydowania, jaką ostatecznie treść będzie zawierał projekt. Powołanie się projektanta na przedstawione prawa pozwala sprzeciwiać się każdej zmianie wprowadzanej do projektu, która nie została przewidziana przez autora, czy zmianie pozostającej w sprzeczności wobec jego kolei, aby mogło dojść do przejścia autorskich praw majątkowych do utworu, który został stworzony w ramach wykonywania obowiązków pracowniczych ze stosunku pracy, z twórcy – pracownika na pracodawcę, wówczas musi dojść do przekazania gotowego utworu przez jego twórcę i przyjęcia go przez pracodawcę. Istotne jest to, że umowa o pracę nie może zawierać innych postanowień niż wymienione w ustawie, przy czym prawa majątkowe przechodzą tylko w takim zakresie, jaki wynika z celu umowy o pracę oraz zgodnego zamiaru stron. Warto podkreślić, że pracodawca nabywa tylko autorskie prawa majątkowe do utworu pracowniczego, albowiem autorskie prawa osobiste z uwagi na tą, że są niezbywalne i nieprzenoszalne, pozostają przy z art. 61 omawianej ustawy: jeżeli umowa nie stanowi inaczej, nabycie od twórcy egzemplarza projektu architektonicznego lub architektoniczno-urbanistycznego obejmuje prawo zastosowania go tylko do jednej budowy. Treść tego przepisu wskazuje na to, że jeżeli w umowie nie będzie uregulowań w tym zakresie, wówczas umowa o przeniesienie majątkowych praw autorskich bądź umowa licencyjna przenosi na nabywcę uprawnienie do jednokrotnego wzniesienia obiektu budowlanego realizowanego na podstawie nabytego egzemplarza projektu. Natomiast każde kolejne wykorzystanie nabytego egzemplarza projektu zobowiązuje zawarcia z jego autorem nowej umowy, pozwalającej nabywcy do kolejnej już wcześniej zostało wspomniane, podmiotem praw autorskich może być wyłącznie konkretna osoba fizyczna. Jednakże, warto mieć na uwadze, iż spółka może być podmiotem praw autorskich majątkowych do utworów, które zostały stworzone przez pracownika w oparciu o umowę o pracę, jeżeli w tej umowie został wskazany twórczy charakter pracy. Należy jednak pamiętać, żeby uregulować wszelkie kwestie praw autorskich ze spółką za pomocą zawartych umów i stosownych doktrynie przyjmuje się, że oceniając zdatność do ochrony konkretnego projektu za każdym razem należy zweryfikować, czy poza technicznie zorientowanym rozwiązaniem istnieje element estetyczny projektu mający cechę indywidualnej twórczości. Prawo autorskie nie określa jednoznacznie czy projekt budowlany jest utworem, czy też nie, ale pamiętajmy, że jest to katalog otwarty, a więc każdorazowo ta kwestia powinna być rozpatrywana indywidualnie. Zazwyczaj, większość projektów budowlanych będzie objęta ochroną z kategorii: Prawa autorskie Zastanawiasz się jakie paragrafy powinna zawierać umowa z filmowcem? Obojętne czy nim jesteś, czy jesteś jego klientem, podam Ci kilka gotowców oraz wyjaśnię kluczowe pojęcia przy jej zawieraniu. Umowa z filmowcem – podstawowe pojęcia Czym jest umowa? to forma porozumienia. Do jej zawarcia dochodzi poprzez złożenie zgodnych oświadczeń woli (ustaleń obydwóch stron, co należy do ich obowiązków). Zawiera ją każdy filmowiecdla swojego dobra i najlepiej, jeśli jako taka jest pisemna. Klient też powinien o niej pamiętać. Do wstąpienia w stan związania umową może dojść poprzez podanie ręki, odpisanie na e-maila, skinienie głową, machnięcie ręką, wysłanie płyty z filmem na konkurs, kliknięcie akceptacji regulaminu, stawienie się na planie zdjęciowym, danie kciuka w górę na Facebook’u, założenie konta na YouTube lub nawet samo obejrzenie na nim filmu i oczywiście przez złożenie podpisu pod treścią dokumentu. Istotne jest zinterpretowanie, co dana osoba miała na myśli, więc najlepiej mieć wszystko na piśmie. Umowy zawarte nawet telefonicznie lub ustnie też są ważne, ale potrzebujemy wtedy świadków i dowodów na ich przeprowadzenie. Dlatego najlepiej przenieść ustalenia na wymianę e-maili, a jeszcze lepiej zawrzeć umowę pisemną z podpisami. Dopuszczalna jest forma elektroniczna (szczegóły w Art. 78 Kodeksu cywilnego). Z kim można zawrzeć umowę? Niby to oczywiste, ale umowę można zawrzeć z osobą fizyczną, która musi być osobą żywą, mieć określony wieki i nie mieć ograniczonych możliwości działania przez orzeczenie sądu. Określony wiek, czyli powyżej 18-stego roku życia, osoby młodsze potrzebują zgody opiekunów prawnych, czyli najczęściej rodziców. Dzieci między 13-stym, a 18-stym rokiem życia, mają ograniczone zdolności do czynności prawnych. Jeśli mówimy o filmach lepiej od razu zwrócić się do rodziców lub za pomocą młodego człowieka negocjować z nimi warunki umowy. Zgodę należy również uzyskać od opiekunów na wykorzystanie wizerunku osoby nieletniej, nawet w postaci oświadczenia. Najlepiej, jeśli umowa jest podpisana przez obojga rodziców, nie jest to jednak konieczne. Jeśli chodzi o osoby niepełnosprawne, jeśli ich ubezwłasnowolnienie jest całkowite, potrzeba zgody opiekuna przydzielonego przez sąd. Oświadczenia woli mogą służyć również do zmian umów lub ich zakończenia w trakcie wykonywania umowy. Kontraktu można się wyprzeć, jeśli było się pod wpływem alkoholu. Podobnie nie można zawierać umowy np. z narkomanem, gdyż może on stwierdzić, że nie był on tego świadomy będąc pod wpływem środków odurzających. Autorskie prawa majątkowe Nie można zawrzeć w umowie wszystkich utworów określonego rodzaju tego samego twórcy, podobnie tych, które mają powstać w przyszłości. Ważne jest też to, że wraz z podarowaniem klientowi pendrive nie jest równoznaczne z przejściem na niego praw majątkowych do filmu. Należy to wszystko zawrzeć w umowie. Podobnie jak to, że umowa licencyjna ma być na wyłączność. Przeniesienie praw majątkowych jest więcej warte niż udzielenie licencji. Jeśli dzięki utworowi coś zarobiono, filmowiec też powinien partycypować w zyskach. Nawet jeśli w umowie napisano, że twórca przenosi wszystkie prawa majątkowe do utworu, twórcy pozostaje uprawnienie do zezwalania na korzystanie z utworów zależnych. W przypadku nabycia scenariusza, nie można na jego podstawie nabyć książki, bez pytania twórcy i zapłacenia mu za to. Można też wyraźnie napisać w umowie, że przeniesienie praw obejmuje także wykonanie zależnego prawa autorskiego. Umowa z filmowcem – pola eksploatacji, oferta, negocjacje i przetarg. W przypadku autorskich praw majątkowych i praw do utworu warto określić pola eksploatacji, zaczynając od sformułowania: Przeniesienie majątkowych praw autorskich do filmu stanowiącego przedmiot niniejszej umowy, następuje bez ograniczenia, co do terytorium, czasu, ilości egzemplarzy, na wszystkich znanych w momencie zawarcia umowy polach eksploatacji, w szczególności: w zakresie utrwalania i zwielokrotniania: wytwarzanie egzemplarzy filmów dowolną techniką, w szczególności techniką zapisu światłoczułego, magnetycznego i cyfrowego, a każdym rodzaju nośnika, z uwzględnieniem wprowadzenia i zapisywana w pamięci komputera; w zakresie obrotu oryginałem filmów lun egzemplarzami, na których filmy utrwalono: wprowadzenie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału lub egzemplarzy. w zakresie rozpowszechniania filmów w sposób inny niż określony w pkt 2: publiczne wyświetlanie i odtwarzanie; udostępnianie i rozpowszechnianie filmów w Internecie, bez ograniczeń terytorialnych, w taki sposób, aby każdy mógł mieć do nich dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym, bez żadnych ograniczeń w tym zakresie; nadawanie i reemitowanie w dowolnej formie w szczególności w sieciach multimedialnych lub telekomunikacyjnych lub innych systemach przekazu (w tym tzw. simulcasting lub webcasting), w sposób niekodowany lub kodowany, w obiegu otwartym lub zamkniętym, w jakiejkolwiek technice, systemie lub formacie, z lub bez możliwości zapisu; wykorzystywanie fragmentów dzieła do celów promocyjnych i reklamy. Nośniki DVD zostają zastąpione płytami Blu-Ray. Cały czas też po piętach depta nam technologia 3D. Jeśli zaś powstanie jakaś nowa technologia, która nie istniała podczas zawierania umowy z twórcą, należy podpisać aneks z nowym polem eksploatacji. W umowie warto też dodać zgodę na prawo do rozpowszechniania wizerunku aktora i pola jego eksploatacji. Filmowcy najczęściej zawierają kontrakty w trybie ofertowym, w ramach negocjacji lub przetargu. Przy ofercie ważne jest to, że musimy realnie opisać co jesteśmy w stanie wykonać. Zobowiązuje nas ona do zachowania się zgodnie z jej treścią i jeśli kontrahent ją zaakceptuje mamy obowiązek przystąpić do jej wykonania. Oznacza to też, że taką ofertę zanim stanie się umową chcemy bardziej doprecyzować jako filmowcy z kontrahentem. Oferta powinna zawierać chociaż niezbędne i istotne minimum. Jeśli np. filmowiec zobowiązał się, że w danym terminie będzie nagrywał materiał filmowy, nie mógł dotrzeć na plan i nie znalazł zastępstwa, będzie musiał zapłacić odszkodowanie, które z czasem może rosnąć. W swojej ofercie można określić termin do kiedy czeka się na odpowiedź. Po jego upływie oferta wygasa i możemy podejmować kolejne zlecenia. Przyjęcie oferty z zastrzeżeniem zmian lub uzupełnień jej treści, nie oznacza jeszcze zawarcia umowy (Art. 68 Kodeksu cywilnego). Można też wtrącić sformułowanie: zmiany i uzupełnienia nie zmieniające istotnie treści oferty, jeśli chodzi nam o kilka drobnych poprawek np. danych kontaktowych ale nie terminu wykonania umowy. Można wyznaczyć co jest istotne a co nie w umowie oraz poinformować, że wprowadzenie zmian będzie traktowane jako nowa oferta. Jeśli chodzi o negocjacje, z przepisów wynika, że strony są zobowiązane do wykonania umowy, gdy dojdą do porozumienia, co do wszystkich postanowień, które były negocjowane (Art. 72 paragraf 1 Kodeksu cywilnego). Negocjacje można prowadzić e-mailowo lub nawet w mediach społecznościowych, nie wolno ich jednak ujawniać i trzeba je prowadzić z zamiarem zawarcia umowy. Przetarg najczęściej prywatny ogłaszają agencje reklamowe. Umowa z filmowcem, czyli co powinno się w niej zawrzeć? Oznacz prawidłowo strony umowy Zamawiającego i Wykonawcę (w tym np. odpis z KRS, kopię pełnomocnictwa jako załączniki do umowy). Podaj również osobę odpowiedzialną za współpracę, jej numer telefonu lub inny sposób kontaktu. Określ przedmiot umowy czyli w przypadku filmowca parametry filmu: jego czas trwania, format pliku, sposób przekazania, wielkość budżetu został przekazanego na produkcję (np. użycie drona, dodatkowo płatna muzyka itd.) Określ kto pisze scenariusz, czy dostarcza go klient, czy też twórca filmu, określ na jakich zasadach zostanie on zaakceptowany, byś mógł przystąpić do realizacji filmu. Można się też umówić, że brak jakiegokolwiek odzewu w wyznaczonym terminie, oznacza akceptację. Jeśli zaś przedmiotem umowy jest rejestracja wydarzenia, konferencji lub zawodów należy ustalić i zapisać w umowie: jakie momenty mają być uchwycone, kto ma być na nich pokazany i ile razy (np. pod kątem hierarchii osób w danej instytucji), jakie miejsca mają znaleźć się w filmie i czy należy zwracać szczególną uwagę na logo któregoś ze sponsorów itd. Podstawowe obowiązki wykonawcy Przykładowo z umowy powinno wynikać, czy filmowiec ma sam wykonać dzieło, czy może powierzyć część czynności innym podmiotom. Jeśli tak to czy ich wybór podlega lub nie, akceptacji zamawiającego czy wystarczy zgłoszenie tych osób. Za niewykonanie podzlecenia odpowiada wykonawca, który podpisał umowę wedle słów w umowie: za działania i zaniechania podwykonawców, wykonawca odpowiada jak za działania i zaniechania własne. W umowie powinno znaleźć się również zapewnienie filmowca, że żadna z osób, której zostało zlecone przeprowadzenie części prac, nie powierzyła zarządzania swoimi prawami autorskimi żadnej organizacji zbiorowego zarządzania. Warto też określić w umowie ilość dni na planie. Za każdy dodatkowy dzień koszty pokrywa wykonawca. By dobrze je oszacować potrzebny jest dobry scenariusz i lista wymagań klienta. Podstawowe obowiązki zamawiającego (klienta). Głównie chodzi tutaj o zawarcie w umowie zagadnień dotyczących współpracy klienta z dotrzymywania terminów przekazania logotypów, akceptacji scenariusza, czy innych niezbędnych rzeczy. Przedstawiciel klienta powinien uczestniczyć w zdjęciach wtedy, jeśli zamawiający nie miał zastrzeżeń albo nie zgłosił poprawek na bieżąco, filmowiec jest wolny od odpowiedzialności a koszty za ich poprawę powinny być wykonane na koszt klienta. Jeśli film wymaga utrwalenia wizerunku jakichś osób poza aktorami, dobrze jest zrzucić formalności na klienta lub kogoś kto organizuje imprezę lub event (by zawarł to w regulaminie). W przypadku cofnięcia przez kogoś zgody musi być jasne, że filmowiec nie ma obowiązku dokręcenia scen w ramach pierwotnego wynagrodzenia. Zostaje także zwolniony za wpływ takiej okoliczności na artystyczne walory filmu, gdyż zdarza się, że w gotowym filmie trzeba rozmazywać twarze albo zniekształcać głos. Ważne, by klient zobowiązał się do pokrycia wszelkich kosztów, związanych z roszczeniami osób, których wizerunek został utrwalony i rozpowszechniony bez ich zgody. W umowie warto zawrzeć, że takie koszty będą obejmować zadośćuczynienie i odszkodowanie, koszty i opłaty sądowe i podobne, wynagrodzenie pełnomocnika. Podobnie można opisać w umowie elementy dostarczone przez klienta (np. logotyp, scenariusz), które naruszają prawa osób trzecich. Przebieg wykonania zlecenia Ważny jest harmonogram prac, deklaracja stron oraz współpracy. Plan powinien zawierać ilość godzin w danym dniu zdjęciowym, jak i poszczególne etapy postprodukcji. Wszelkie zastrzeżenia klienta w trakcie zdjęć powinny być zgłaszane na piśmie, zwłaszcza jeśli chodzi o modyfikacje scenariusza. Warto zapisać też o wyłączeniu odpowiedzialności filmowca za sprawy, na które nie ma wpływu. Pogoda Przede wszystkim chodzi o ustalenie terminu oraz terminu alternatywnego, jeśli np. warunki pogodowe będą niesprzyjające. Jeśli mówimy o rejestracji wydarzeń należy w umowie zapisać, że wykonawca będzie działał z należytą starannością, ale nie odpowiada za wpływ warunków atmosferycznych na jakość i walory estetyczne wykonanego dzieła. Najlepiej, jeśli to klient wyznaczy termin. Jeśli zaś wyznaczy go filmowiec dobrze by było, gdyby dodał w umowie, że np. na dwa dni wcześniej będzie sprawdzona prognoza pogoda przez obydwie strony na konkretnym portalu. Jeśli się nie sprawdzi, trzeba będzie wyznaczyć inny termin, ale już bez niczyjej winy. Warto pamiętać, że pogoda to nie siła wyższa. Muzyka Przed przystąpieniem do montażu warto zażądać od klienta akceptacji wybranej muzyki. Dobrze jest ustalić w umowie maksymalną ilość propozycji podkładów muzycznych. Najlepiej treść licencji wydrukować i przedstawić ją klientowi. Warto też zamieścić w umowie klauzulę zobowiązującą klienta do pokrycia wszelkich kosztów, jakie mogą obciążyć filmowca w związku z nieuprawnionym korzystaniem z utworu muzycznego. Jeśli chcesz więcej poczytać o licencjach muzycznych zapraszam do artykułu TUTAJ. Sposób przekazania filmu Też warto określić w umowie na jakich zasadach film zostanie przekazany. Na jakich nośnikach, w jakich ilościach i okolicznościach. Termin Oprócz przekazania dzieła i ewentualnie surowego materiału zdjęciowego, należy ustalić termin, do którego klient może zgłaszać poprawki. Warto zastrzec, że nie mogą one skutkować wykonaniem dodatkowych ujęć na koszt filmowca, o ile zastrzeżenia mogły być zgłoszone podczas realizacji filmu na bieżąco. Podobnie jak ze zmianami treści scenariusza. W umowie trzeba określić, w jakim czasie filmowiec ma dokonać poprawek. Przydadzą się również postanowienia na wypadek, gdyby mimo dokonania poprawek, zamawiający wciąż nie był zadowolony. Prawa autorskie Filmowiec nie może obiecać więcej praw do filmu niż sam ma względem jego poszczególnych elementów np. licencjonowanej muzyki. Klient powinien także, zobowiązać się, że pokryje wszelkie koszty, wynikłe z szerszego korzystania z filmu niż pozwala na to licencja. Niezależnie od tego czy prawa do filmu zostaną przeniesione czy też zawrze się umowę licencyjną, filmowiec powinien zagwarantować sobie nieodpłatną i nieograniczoną, w czasie oraz terytorialnie, możliwość wykorzystania fragmentów filmu w celach promocyjnych. Można wskazać, że chodzi o rozpowszechnianie go za pomocą własnej strony internetowej lub wyłącznie do produkcji typu showreel. W umowie licencyjnej na czas określony warto zwrócić uwagę na to jakie uprawnienia chce mieć klient oraz wziąć pod uwagę treść porozumień, zawartych ze współtwórcami. Najlepiej też podpisać ze współtwórcami umowy o przeniesienie autorskich praw majątkowych. O prawach autorskich możesz przeczytać więcej w artykule o podstawowych definicjach prawniczych TUTAJ zaś jeśli zastanawiasz się co lub kogo, gdzie i jak możesz filmować, koniecznie zajrzyj TUTAJ. Ustalenie wynagrodzenia Pieniądze dla filmowca są jednym z elementów budżetu. Należy do niego dodać wynagrodzenie aktorów, współtwórców i podmiotów dysponujących prawami do utworów składających się na film. Filmowiec przedstawia klientowi faktury i rachunki, by się z nim rozliczyć. Klauzule poufności Umowę kończą zazwyczaj klauzule poufności, nakazujące utrzymanie w tajemnicy informacji, pozyskanych w związku z wykonywaniem umowy. Kontrakt może również zobowiązać do tego podwykonawców i współpracowników. Warto też zapoznać się z zakazem podejmowania działalności konkurencyjnej. Umowy ze współtwórcami i innymi osobami, zaangażowanymi w produkcję filmową Prócz ogólnych zasad stosowanych w umowach (które są spisane wyżej) należy wejść na stronę Krajowej Izby Producentów Audiowizualnych lub klikną tutaj:”wykaz praw i obowiązków ekipy filmowej” lub zajrzeć do książki Zabłockiego “Organizacja produkcji filmy fabularnego w Polsce”. To opracowanie powinno pomóc przy sporządzaniu umów z poszczególnymi członkami zespołu filmowców. Jeśli śledzisz mojego bloga i FB, nie masz raczej ekipy filmowej do ogarnięcia a jedynie własną video wizytówkę albo jako filmowiec kilka takowych dla swoich klientów. Wspomnieć jednak o umowach z ekipą filmową i o jej strukturze musiałam. Może akurat czyta to następca Stevena Spielberga. Umowa z aktorem Wyjątkową umową jest umowa z aktorem pod kątem jego artystycznego wykonania. Przysługują mu inne prawa wykorzystania dzieła czy usługi lub do korzystania z wypracowanego dzieła. Aktor podpisując umowę z producentem o współudział w realizacji utworu audiowizualnego, przenosi na producenta prawa do rozporządzania i korzystania z artystycznego wykonania w ramach tego utworu. Nie jest to jednak robione za darmo. Przykładowo aktor nie może podpisać umowy na wcielenie się w daną rolę, kiedy nie wiadomo nawet ile części filmu lub sezonów serialu powstanie. Umowa z aktorem powinna także zawierać zgodę na wykorzystanie jego wizerunku choć to oczywista oczywistość, lepiej się zabezpieczyć. Jeśli zaś zdjęcia rozłożone są w czasie warto zobowiązać aktora by jego wizerunek był spójny, czyli zakaz ingerowania w wizerunek w dostrzegalnym stopniu. Ponieważ nie można nikogo do tego zmusić, powyższe postanowienia będą wyłącznie podstawą do odszkodowania. Z innych oczekiwań wobec aktora, które warto zawrzeć w umowie należy wymienić: przygotowanie do roli; obowiązek współpracy z reżyserem, obowiązek podporządkowania się jego poleceniom; pozostawanie do dyspozycji przez cały okres dnia zdjęciowego. Należy także przewidzieć konsekwencje niewykonania obowiązków, uwzględniając wprowadzenie kary umownej oraz możliwość wypowiedzenia umowy. Warto też zawrzeć zobowiązanie do nieujawniania informacji na temat szczegółów produkcji. Często wymaga się od aktorów oświadczenia, że nie powierzyli zarządzania swoimi prawami żadnej organizacji zbiorowego zarządu. Inne rodzaje umów takich jak umowa koprodukcyjna (przy realizacji większego filmu), umowa o dzieło, umowa o świadczenie usług, umowa o pracę oraz umowa najmu (sprzętu lub lokalu pod plan zdjęciowy), zostały opisane szerzej w książce Igi Bałos Prawo dla filmowców. Większą produkcję filmową warto też ubezpieczyć za pomocą odpowiedniej umowy. Standardowo ubezpieczeniem o odpowiedzialności cywilnej (polisa OC). Warto zwrócić w niej uwagę na określoną w umowie z ubezpieczycielem wartość sumy gwarancyjnej. Odstąpienie oraz wypowiedzenie umowy W przypadku odstąpienia skutek jest taki, jak gdyby strony nie zawarły nigdy umowy. Trzeba sobie wszystko zwrócić. Dobrze jest zawrzeć w umowie do kiedy i w jakich konkretnych przypadkach takie odstąpienie od umowy może nastąpić bez żadnych konsekwencji. Wypowiedzenie, w przeciwieństwie do odstąpienia, nie powoduje unicestwienia zobowiązań. Najczęściej można korzystać z tego co już nagrano, ale rezygnuje się z dalszej współpracy. Wystarczy, że jedna strona będzie chciała odstąpić lub wypowiedzieć umowę. Zadatek a zaliczka Zaliczka to pieniądze wręczane na zachętę, płacone z góry. W przypadku odstąpienia od umowy, zaliczka powinna być zwrócona. Zadatek jest dawany w celu zabezpieczenia, że druga strona w ogóle wykona umowę. Jeśli tego nie zrobi, zadatek pełni funkcję odszkodowania. Musi być jednak nazwany zadatkiem i wręczony przy zawarciu umowy. Zadatek jest dobry dla filmowców ślubnych i weselnych oraz dla sponsorów na kanale YouTube. Jeśli filmowiec rezygnuje z pary młodej, bo np. dostał lepszą ofertę, para młoda ma prawo zażądać dwukrotność zadatku. Kary umowne Warto zabezpieczyć swoje interesy karami umownymi (odstąpieniem od umowy) pod kątem nieterminowego oddania dzieła lub niewykonania poprawek. Dobrze jest przewidzieć takie kary umowne w umowie, by później nie było problemu w kwestii ustalenia wysokości poniesionej szkody. Jest to kwota na wypadek, gdyby druga strona nie dotrzymała warunków umowy (niekoniecznie musi nastąpić jakaś szkoda). Warto wypisać za co i ile się należy. Za opóźnienie w płatnościach należą się odsetki. Odszkodowanie żeby kogoś pozwać i dostać odszkodowanie trzeba wszystko udowodnić. Szkoda to uszczerbek w majątku. Odpowiedzialność odszkodowawcza może zależeć od tego, czy ktoś wyrządził niedozwolony czyn np. utracone korzyści lub niewłaściwie wykonał umowę. Trzeba też wykazać związek przyczynowy, czyli udowodnić, że szkoda jest skutkiem określonego działania lub zaniechania. Sprawca nie odpowiada jedynie w przypadku, jeśli do szkody doszło z powodu zaistnienia siły wyższej (dotyczy to np. transportu – przewozu ludzi lub sprzętu, który z jakiegoś powodu nie dojechał). W umowie najlepiej dokładnie opisać zakres odpowiedzialności, co jest podstawą do odszkodowania, a co nie. Warto też przewidzieć sytuacje, w których strony dają sobie prawo do odstąpienia od umowy. Przeważnie chodzi o powody, niepowiązane z zachowaniem drugiej strony umowy. Mam nadzieję, że nie rozbolała was głowa od paragrafów 🙂 Poniżej wzory najczęściej potrzebnych umów. W “umowie filmowca ogólnej” pod podpisami końcowymi najdziesz jeszcze kilka informacji co można zawrzeć dodatkowo. Większość z tych punktów omówiłam w powyższym poście. Warto na nie zwrócić uwagę czy nie tyczą się tej konkretnej umowy. Zaś w pliku “pytania do Młodych” znajdują się dodatkowe punkty, które warto ustalić z Państwem Młodym i ewentualnie dopisać w umowie. Umowa o dzieło filmowca z firmą Umowa filmowca ogólna Zgoda na wykorzystanie wizerunku Umowa filmowca z Parą Młodą Pytania do Młodych Część cytowanych fragmentów pochodzi z książki “Prawo dla filmowców” Iga Bałos (polecam również stronę jej autorstwa oraz funpage na FB ) lub nieco nudniej zapisanej ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zachęcam też do śledzenia aktualności i komunikatów udostępnianych przez Stowarzyszenie Filmowców Polskich – Związek Autorów i Producentów Audiowizualnych (SFP-ZAPA). Jeśli jesteś bardziej muzykiem niż filmowcem w świecie YT, Vimeo i innych social media polecam Ci stronę Pani Aleksandry Sewerynik, prawniczki i dyrygentki w jednym oraz jej artykuł o coverach Pod kątem biznesowych porad prawnych polecam też śledzić Kasię Krzywicką oraz Ilonę Przetacznik. Fot. Kamila Isakiewicz Photo Przepisy dotyczące umowy o pracę reguluje ustawa z 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy. Umowa o pracę dokumentuje nawiązanie stosunku pracy, a przez nawiązanie stosunku pracy rozumie się zobowiązanie pracownika do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem. Powinna być ona sporządzona rzetelnie i zgodnie z wymogami, jakie nakreśla Kodeks pracy. W poprawnie sporządzonej umowie powinny znaleźć się odpowiednie informacje. Zawiera je również wzór umowy o umowy o pracę – stronyJak każda umowa, tak też umowa o pracę powinna jasno określać strony umowy. Obowiązkowo powinny znaleźć się dane pracodawcy (nazwa firmy, NIP, adres siedziby, wpis do KRS/CEIDG, a także imię i nazwisko osoby reprezentującej firmę) oraz dane pracownika (imię i nazwisko, adres zamieszkania). Do pobrania: Rodzaj umowy o pracęKodeks pracy wyróżnia trzy rodzaje umów o pracę:umowa o pracę na czas nieokreślony,umowa o pracę na czas określony,umowa o pracę na okres o pracę zawartą na okres próbny nieprzekraczającą 3 miesięcy zawiera się w celu sprawdzenia kwalifikacji pracownika i możliwości jego zatrudnienia w celu wykonywania określonego rodzaju pracy. Co prawda takiego celu nie wpisuje się w umowie o pracę, jednakże należy mieć na uwadze, że takie znaczenie zostało przypisane umowie o pracę zawartej na okres o pracę – termin rozpoczęcia pracyKolejnym z elementów, jaki musi się pojawić w umowie o pracę, jest termin rozpoczęcia pracy, który de facto może być inny niż data podpisania tej pracy i płacy w umowie o pracęWzór umowy o pracę powinien zawierać również informacje o charakterze i wymiarze czasu podejmowanej pracy, miejscu jej wykonywania czy stawce wynagrodzenia:Rodzaj pracyStanowi kluczową kwestię, informuje bowiem pracownika, czym będzie się zajmował w podjętej pracy. To zwykle pracodawca wskazuje tu czynności i zadania, jakie będą obowiązkiem zatrudnionego pracownika. Miejsce wykonywania pracyUmowa powinna zawierać informację na temat tego, gdzie pracownik będzie zobowiązany wykonywać pracę. Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z 11 kwietnia 2001 r. miejsce powinno być tak ustalone, by pracownik miał możliwość wykonywania zadań, wliczając w to czas dojazdu do miejsca ich wykonywania, w ramach umówionej dobowej i tygodniowej normy czasu pracy w przyjętym okresie za pracę powinno odpowiadać rodzajowi pracy, ze wskazaniem składników umowie nie wystarczy podać samej wielkości wynagrodzenia za pracę. Należy dodatkowo wskazać poszczególne składniki wynagrodzenia. Wynagrodzenie zasadnicze może być bowiem uzupełniane premiami lub nagrodami dodatkowymi, co należałoby określić w umowie o pracę. Dodatkowo wysokość wynagrodzenia powinna uwzględniać przepisy odnoszące się do płacy 6 ust. 1. ustawy o minimalnym wynagrodzeniu za pracęWysokość wynagrodzenia pracownika zatrudnionego w pełnym miesięcznym wymiarze czasu pracy nie może być niższa od wysokości minimalnego wynagrodzenia ustalonego w trybie art. 2 i art. czasu pracyUmowa powinna określać wymiar czasu pracy. Może być on wskazany godziną rozpoczęcia i zakończenia pracy, jak również poprzez określenie trybu, np. zmianowy. Przy zatrudnieniu pracownika na pełny etat norma czasu pracy wygląda następująco:8 godzin dziennie,przeciętnie 40 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy,w przyjętym okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 4 miesięcy,tygodniowy czas pracy łącznie z godzinami nadliczbowymi nie może przekraczać przeciętnie 48 godzin w przyjętym okresie regulaminu pracy – dodatkowe informacje w umowie o pracęJeżeli pracodawca nie ma obowiązku ustalenia regulaminu pracy, pracodawca dodatkowo informuje na piśmie pracownika o obowiązującej porze nocnej, miejscu, terminie i czasie wypłaty wynagrodzenia oraz przyjętym sposobie potwierdzania przez pracowników przybycia i obecności w pracy, a także usprawiedliwiania nieobecności w umowy o pracę w systemie kadrowymProwadzać kadry w systemie wFirma po dodaniu umowy np. z KADRY » UMOWY » DODAJ UMOWĘ » UMOWA O PRACĘ. Można wygenerować umowę o pracę już z wszystkimi niezbędnymi danymi. To duże ułatwienie i oszczędność czasu. Więcej na ten temat: Dodawanie umowy o pracę - jakie informacje należy wprowadzić? Umowa o pracę powinna kształtować stosunki między pracodawcą a pracownikiem, określając przede wszystkim podstawowe zasady współpracy. Treść umowy jest istotna zarówno dla pracownika, jak i pracodawcy i powinna chronić ich zawartymi postanowieniami przed wybieganiem poza jej ramy. Wzór umowy o pracę do pobrania zawiera wszystkie wymienione powyżej elementy.

umowa o pracę z aktorem